Για την προπονητική ικανότητα του Σάσα Τζόρτζεβιτς διατηρώ ακόμα επιφυλάξεις. Για το πόσο έτοιμος είναι να κρατήσει το τιμόνι μιας ομάδας όπως ο Παναθηναϊκός, για το αν και πόσο μπορεί να βοηθήσει τους παίκτες του στα δύσκολα, για το κατά πόσο έχει κάνει τις καλύτερες των επιλογών. Καθένας κρίνεται καθημερινά κι επειδή δεν μου αρέσει να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου πιστεύω ότι ο “Σάλε” δεν είναι ακόμα έτοιμος, παρότι μαθαίνει με εντυπωσιακά γρήγορο τρόπο.
Αυτό που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει είναι η προσωπικότητά του. Ο Τζόρτζεβιτς υπήρξε μεγάλος παίκτης και γνωρίζει πώς να “ψήσει” τους παίκτες του. Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι απίστευτα δίκαιος και φροντίζει να το αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι αφαιρεί το δίχτυ ασφαλείας κάτω από το σχοινί που -όπως όλοι όσοι κάθισαν στην άκρη του πάγκου, ομάδων του επιπέδου του Παναθηναϊκού– ακροβατεί.
Το “τριφύλλι” απέκτησε τον Βίνσεντ Χάντερ. Η λογική έλεγε πως ο Αμερικανός θα έπαιρνε χρόνο συμμετοχής σε δύο “εύκολα” παιχνίδια (με Λαύριο και με Φάρο), θα ήταν στην αποστολή με τη Μάλαγα (όπως εξελίχθηκε θα μπορούσε να πάρει χρόνο συμμετοχής), προκειμένου για την καλύτερη προσαρμογή του στα δεδομένα του Παναθηναϊκού.
Αυτό, όμως, θα σήμαινε ότι ο Όγκνιεν Κούζμιτς θα έβγαινε εκτός ελληνικών διοργανώσεων, άρα δεν θα είχε δικαίωμα συμμετοχής στον τελικό. Αν ο “Σάλε” κοίταζε κοντόφθαλμα το συμφέρον της στιγμής, θα αδιαφορούσε και θα έδινε χρόνο στον Χάντερ. Μαζί και τη δυνατότητα να γευτεί τη χαρά της (ενδεχόμενης) κατάκτησης ενός τίτλου.
Θα στερούσε από τον Κούζμιτς την ευκαιρία να κατακτήσει κάτι για το οποίο -μαζί με τους συμπαίκτες του- μόχθησε. Ο Τζόρτζεβιτς είναι δίκαιος. Άφησε τον συμπατριώτη του να παίξει και τον τελικό, να κατακτήσει έναν τίτλο (αν κι εφόσον επικρατήσει το… δίκαιο του δυνατού), ακόμα κι αν αυτό είναι πρόσκαιρα αρνητικό για τον νεοφερμένο Αμερικανό.
Έτσι κερδίζει τους παίκτες του και όχι μόνο. Είναι δίκαιος και αυτό του το αναγνωρίζουν όλοι. Γι’ αυτό και το κλίμα στην ομάδα είναι εξαιρετικό…
Πηγή: sportdog.gr
