“Κόκκινος συναγερμός” δεν χτύπησε. Όχι ακόμα! Μόνο που πλέον ο Παναθηναϊκός πηγαίνει στην Τουρκία, να παίξει με την Καρσίγιακα τη μισή πρόκριση. Για να μην χτυπήσουν όλες οι καμπάνες μαζί. Όμως, ζητούμενο δεν είναι μόνο η πρόκριση, αλλά η εικόνα κι η εικόνα δεν είναι καλή. Κι όποιος δεν το βλέπει εθελοτυφλεί.
Η ιδέα του Σάσα Τζόρτζεβιτς να χτίσει το… τείχος του Βερολίνου (ήτοι να πάει με βαριά “5άρια” μέχρι το φάιναλ φορ) θα κριθεί στο τέλος, όμως η λογική λέει πως δεν μπορεί να του βγει. Εδώ η Μπαρτσελόνα εγκατέλειψε το πλάνο με τους… “δεινόσαυρους” και πήγε σε πιο κινητικούς ψηλούς, ο Σέρβος κόουτς προτίμησε να γυρίσει το ρολόι πίσω.
Οι 20 πόντοι του Ντιλέινι σε μια περίοδο αυτό ακριβώς δείχνουν. Ο Καλάθης σκάει, παρότι παλεύει σαν σκυλί, βοήθεια δεν έρχεται, η άμυνα στα πικ & ρολ (στα 2/3 του σύγχρονου μπάσκετ, δηλαδή) είναι διαρκής πονοκέφαλος και το αποτέλεσμα είναι πως οι “πράσινοι” στο ξεκίνημα του δευτέρου γύρου βρίσκονται να πολεμάνε για την πρόκρισή τους, η οποία περνά (υποχρεωτικά) από τη Σμύρνη.
Μοιάζει ουτοπικό να ασχοληθούμε αυτή τη στιγμή με το πλάνο ελληνοποίησης και τη χρησιμοποίηση των πιτσιρικάδων, όμως εδώ είναι που ξεχωρίζει αν θέλεις κάτι πολύ, ή όχι. Ο Ολυμπιακός κέρδισε την Τσεντεβίτα, έχοντας στην πρώτη σειρά των διακριθέντων τους Παπαπέτρου και Αγραβάνη.
Γνωρίζω πως κανείς, πόσο μάλλον ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, δεν θέλει να χάνει. Γι’ αυτό και ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός (και ο Ολυμπιακός) είναι “μεγάλες“. Όμως, παίρνω όρκο πως θα προτιμούσε να χάσει, έχοντας στο παρκέ να παλεύουν τους Χαραλαμπόπουλο και Παπαγιάννη (έστω τον πρώτο), καθώς αυτό είναι επιτακτική ανάγκη για την επόμενη μέρα.
Ο διοικητικός ηγέτης του Παναθηναϊκού έχει εκφράσει με όλους τους τρόπους, και τώρα κι επί ημερών Ιβάνοβιτς, και στις νίκες και στις ήττες, τη θέλησή του να δοθεί χρόνος και χώρος στους “μικρούς“. Άλλωστε, Διαμαντίδης και Φώτσης δεν θα παίζουν “αιώνια” κι ο Παναθηναϊκός -όπως κι όλες οι ομάδες αυτού του διαμετρήματος- δεν μπορεί να έχει… ασυνέχεια.
Οι παίκτες μεγαλώνουν, ανδρώνονται, όταν παίρνουν “δύσκολες αποφάσεις“. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει παροιμιώδη ανοχή και το δείχνει με κάθε ευκαιρία. Προπονητής και διοίκηση, άπαξ και φορέσουν τη φανέλα με το “τριφύλλι” στο στήθος, έχουν ασυλία. Ιδανικότερες συνθήκες ωρίμανσης για παιδιά σαν τον Χαραλαμπόπουλο και σαν τον Παπαγιάννη δεν υπάρχουν. Κι όμως, δεν παίζουν, παρά μόνο στα ματς που εν πολλοίς είναι αδιάφορα ή έχουν κριθεί.
Πρόδηλο είναι πως η μη χρησιμοποίηση των “μικρών” δεν έχει επίδραση στην ήττα και στις κακές εμφανίσεις. Όπως πρόδηλο είναι πως ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει να βγει εκτός στόχων. Και στόχοι είναι οι τίτλοι, η συμμετοχή στο φάιναλ φορ και η προώθηση των πιτσιρικάδων. Για την ώρα τίποτα απ’ όλα αυτά δεν γίνεται, όμως υπάρχει χρόνος για διορθωτικές κινήσεις και για αλλαγή νοοτροπίας.
Υ.Γ.: Επιμένω, σχεδόν μονότονα, από τότε που ο Παναθηναϊκός έκανε τις συγκεκριμένες επιλογές. Θαρρώ ότι πλέον είναι εμφανές ότι οι “πράσινοι” πρέπει να αναζητήσουν ψηλό, όμως δεν βλέπω πώς μπορεί να γίνει αλλαγή. Αν γίνει προσθήκη, τότε “θάβεται” ο Παπαγιάννης. Πρόβλημα με πολλές μεταβλητές…
Kogas1010@gmail.com
