Το μπάσκετ -λένε- είναι δίκαιο άθλημα. Το μπάσκετ, ενίοτε, τιμωρεί. Κι ο Ολυμπιακός τιμωρήθηκε γιατί ο (κατά τη γνώμη μου κορυφαίος -με απόσταση- προπονητής της χρονιάς) Γιάννης Σφαιρόπουλος έκανε σημαντικά λάθη απειρίας. Πρώτο και σημαντικότερο: ΔΕΝ κάνεις τελευταία επίθεση όταν είσαι στους 98 για να “σπάσεις” την κατοστάρα, επειδή το ζητά ο κόσμος. Εκεί, συγκρατείς τον ενθουσιασμό και δείχνεις σεβασμό στον αντίπαλο.
Το δεύτερο λάθος είναι ο τρόπος με τον οποίο ανακοινώθηκε η απουσία του Βασίλη Σπανούλη από την αποστολή. ΔΕΝ δικαιούσαι να ξεκουράζεις παίκτη σε ημιτελικό πλέι οφ, όσο “αδύναμος” κι αν μοιάζει ο αντίπαλος. Με ένα… κατά συνθήκη ψεματάκι (που ίσως να μην είναι και τόσο) προφασίζεσαι μια μικροενόχληση, έναν μικροτραυματισμό, που να αιτιολογεί την απουσία.
Ποτέ δεν προκαλείς τον εγωισμό του αντιπάλου, όσο μεγάλη κι αν είναι η διαφορά που σας χωρίζει. Κι επίσης, έχεις περισσότερες ιδέες για να σπάσεις τη ζώνη, που ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ θα παίξει ο Άρης, κάτι που ο Ολυμπιακός δεν έδειξε στην πράξη. Η επιμονή (στα όρια της εμμονής) στα τρίποντα, ήταν κακή για τη συνολική φετινή εξαιρετική εικόνα του Ολυμπιακού, που “σημαδεύει” όσο λίγες ευρωπαϊκές ομάδες τα κενά στην αντίπαλη άμυνα.
Οι “ερυθρόλευκοι” έμοιαζαν χθες έκπληκτοι μπροστά στην εικόνα του Άρη, άρα ήταν εμφανές ότι τον υποτίμησαν. Κάθε φορά που πλησίαζαν στο σκορ, αντί να νιώσουν πιο άνετα και να πάνε σε ορθολογικές επιθέσεις, έδειχναν βιασύνη να κλείσουν την ψαλίδα, παίρνοντας ό,τι τους έδινε αφειδώς η αντίπαλη άμυνα. Λάθη κι αυτά…
Χειρότερο από τα λάθη είναι η εσπευσμένη κλήση Σπανούλη. Δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης στους υπόλοιπους, ανεβάζει τον ενθουσιασμό των αντιπάλων, δείχνει φόβο. Κι ο Ολυμπιακός δεν έχει κανέναν λόγο να φοβάται, καθώς πρακτικά είναι καλύτερη ομάδα.
Εδώ να σημειώσω κάτι, για να μην παρεξηγηθώ: Ο “Σφαιρό” δεν είναι προπονητής που κουβαλά 40 τελικούς στην πλάτη. Είναι λογικό να κάνει και λάθη, ή για να το γράψω σωστότερα ΠΡΕΠΕΙ να κάνει λάθη, γιατί μόνο έτσι θα γίνει καλύτερος. Κι η συνολική εικόνα του είναι εντυπωσιακά καλή. Όσα λάθη (συσσωρευμένα) κι αν έκανε στη σειρά με τον Άρη.
Του… Σωτήρος
Πριν τα τρίτα ματς της σειράς, θεωρούσα ότι ο Ολυμπιακός θα “σκουπίσει” κι ο ΠΑΟΚ θα αντιδράσει. Αλίμονο, να τα πετυχαίνουμε όλα. Γι’ αυτό είναι όμορφο το μπάσκετ, γιατί στο παρκέ διαψεύδονται ακόμα και τα πιο… σίγουρα προγνωστικά. Κι επειδή για τον Ολυμπιακό τα είπαμε, ο Παναθηναϊκός είναι… άλλη ομάδα.
Το να γιορτάζουν του… Σωτήρος στο “τριφύλλι” είναι υπερβολή, όμως ο Μανωλόπουλος άλλαξε την εικόνα, έδωσε εμπιστοσύνη και αυτοπεποίθηση στους παίκτες του, μοίρασε ρόλους, έδωσε κατεύθυνση στην επίθεση και γενικότερα συμμάζεψε τους “πράσινους“, κάτω από αντίξοες συνθήκες. Δεν τους έκανε υπερομάδα, καθώς οι αδυναμίες είναι χτυπητές και -παρότι βρίσκονται ήδη στον τελικό- υπολείπονται του Ολυμπιακού, που παραμένει φαβορί για τον τίτλο.
Αν και ακόμα είναι νωρίς να κριθεί, θαρρώ ότι ο Σωτήρης Μανωλόπουλος “φωνάζει” πως είναι έτοιμος να πάρει την ευκαιρία. Κι επίσης θαρρώ ότι αφού ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δείχνει αποφασισμένος να ρισκάρει, εμπιστευόμενος νέα παιδιά στο παρκέ, δεν έχει παρά να εμπιστευτεί κι έναν νέο προπονητή στον πάγκο.
Υ.Γ.: Από τον Αύγουστο γράφω για “πρωταθληματάρα“. Το ότι ο Άρης νίκησε τον Ολυμπιακό, σπάζοντας σερί 19-0 που είχε σε ημιτελικούς, υποχρεώνοντας τον Γιάννη Σφαιρόπουλο στην πρώτη του ήττα, δημιουργώντας την απόλυτη ανατροπή, δεν είναι ενισχυτικό στοιχείο αυτής της σκέψης;
kogas@ebasket.gr
