Μέρες που είναι συνηθίζουμε –και καλά κάνουμε- να ανταλλάσσουμε ευχές. Κι αυτοί που πιστεύουμε, κι αυτοί που δεν πιστεύουμε. Προσωπικά (για να μην έχετε και αμφιβολίες) ανήκω στη δεύτερη κατηγορία, αυτών που δεν παρακολουθούν τα εκκλησιαστικά δρώμενα, που δεν διακατέχονται από πίστη σε μια ανώτερη δύναμη, που δεν έχουν πιστή για τη μοναδική αλήθεια μιας θρησκείας, η οποία είναι συρραφή προηγουμένων, η οποία έχει πολλά για τα οποία δικαιωματικά επαίρεται και πολλά για τα οποία πρέπει να ντρέπεται, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.
Διευκρινίζω, προς αποφυγή οποιασδήποτε παρεξήγησης, πως σέβομαι (όσο κανείς και τίποτα) το δικαίωμα του διπλανού μου να πιστέψει. Δεν έχω την παραμικρή διάθεση να τον προκαλέσω, γιατί απλά δεν κάνει κάτι που να με ενοχλεί. Ή σωστότερα, όσο δεν κάνει κάτι που να με ενοχλεί, γιατί μην ξεχνάτε πως στο όνομα της πίστης σφάζουν οι τζιχαντιστές, όπως έσφαζαν αιώνες πριν οι σταυροφόροι.
Δεν θα το βαρύνω, δεν θα επιχειρήσω ιδεολογική προσέγγιση στη θρησκεία. Κουράστηκα τις τελευταίες ημέρες που ξεκουράζομαι (γράφοντας) στην Αμαλιάδα, να ακούω για τη νηστεία. Στο μενού των καταστημάτων υπάρχουν ΜΟΝΟ νηστίσιμα προϊόντα, σε βαθμό επιβολής της νηστείας και σ’ αυτούς που δεν θέλουν να τηρήσουν ένα παντελώς άχρηστο και διόλου θρησκευτικό έθιμο.
Συνέφαγα, λοιπόν, χθες μαζί με άλλους νηστεύοντες “πιστούς“, άμα το τέλος του Επιταφίου. Και νήστεψα, καθ’ υποχρέωση, με γαριδομακαρανόδα, με καλαμαράκια, με ένα τραπέζι που είχε όλα τα καλά. Βεβαίως, αυτό δεν είναι νηστεία, είναι “βαρέθηκα το κρέας, πάμε για θαλασσινά“, όμως κάποιοι (πολλοί) εξ υμών πίστευαν ότι ακολούθησαν -βουτώντας στη γαριδομακαρανόδα- τις εντολές της θρησκείας.
Είναι οι ίδιοι που λίγο μετά χώθηκαν στα καφέ – μπαρ της πόλης και διασκέδαζαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, με τη μουσική στο διαπασών, όταν -στη θεωρία του πράγματος- είχαν τον… νεκρό Ιησού στο σπίτι. Βλέπετε, η προσέγγιση προς τον Θεό και τη θρησκεία περιορίστηκε στο να μάθουν να νηστεύουν (ενίοτε και με το πρόσχημα “κάνω αποτοξίνωση από το κρέας“), να περνούν κάτω από τον Επιτάφιο, άντε και να τον αποψιλώνουν από τα λουλούδια του.
Α, και να πετούν κροτίδες στην Ανάσταση, αδιαφορώντας αν αυτό ενοχλεί παιδιά και γέρους, μετέχοντας σε ένα βάρβαρο έθιμο, με νεκρούς και ακρωτηριασμένους. Είναι η διασταύρωση “πίστης” και “μαγκιάς“…
Από τη φύση του ο άνθρωπος, αυτό που θέλει, αυτό νομίζει (το λες και ιδεοληψία)… Νηστεύω σημαίνει πιστεύω και δίπλα μας μια -κατά τα άλλα- πιστή ενοχλήθηκε, λίγο πριν σηκωθεί από το ιδιαιτέρως πλούσιο νηστίσιμο τραπέζι της, επειδή ένα κοριτσάκι δύο ετών στην παρέα μας τραγουδούσε δυνατά τον Καρακατσάνη που μπήκε στο τηγάνι. Τόσο πολύ τη διαπέρασε το μήνυμα της αγάπης.
Είναι ωραίο πράγμα να πιστεύεις. Αν αυτό που πιστεύεις μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Ή έστω να σε κάνει άνθρωπο. Δεν ξέρω αν “όποιος πιστεύει… νηστεύει“, είμαι βέβαιος όμως ότι όποιος νηστεύει δεν πιστεύει κατ’ ανάγκη.
Είπε εύστοχα ο εκ Καβάλας προερχόμενος φίλος μου, Γιάννης Μελισσόπουλος, πως του κάνει εντύπωση (ή του προκαλεί ενόχληση) ότι οι γυναίκες ξοδεύουν αρκετή ώρα για να ετοιμαστούν (λες και πάνε σε δεξίωση), για να μείνουν λίγα λεπτά στην εκκλησία. Συμπληρώνω –με την άδεια του– όχι για να ακούσουν τα λόγια (άλλωστε δεν τα καταλαβαίνουν), αλλά για να σχολιάσουν αυτές που δεν έχουν ντυθεί τόσο καλά όσο εκείνες, αυτές που δεν πρόλαβαν (ή δεν είχαν τα χρήματα) να βάψουν τα μαλλιά και φαίνεται η ρίζα, αυτές που ήρθαν δεύτερη φορά στην εκκλησία με το ίδιο φόρεμα.
Θα σταματήσω εδώ. Το κείμενο δεν έχει πρόθεση (κι αυτό δεν το γράφω για να απολογηθώ) να θίξει τα θρησκευτικά πιστεύω σας. Αν, όμως, σε αυτή τη συρραφή εικόνων που επιχείρησα να περιγράψω, διακρίνατε κάπου τον εαυτό σας, ίσως είναι ώρα να αναρωτηθείτε αν πιστεύετε πραγματικά, ή απλά νηστεύετε από συνήθεια.
Καλή Ανάσταση να ‘χουμε.
Υ.Γ.: Είναι πρόκληση να έρχεται το (τάχα μου) Άγιο Φως με αεροπλάνο, τιμές αρχηγού κράτους, να πληρώνουμε ένα σκασμό λεφτά για την αντιπροσωπεία που πηγαίνει στους… Άγιους Τόπους, για αγήματα και σαχλαμάρες, όταν άνθρωποι δίπλα μας αυτοκτονούν επειδή κινούνται στα όρια της εξαθλίωσης. Αυτό -στα δικά μου μάτια- αποτελεί ύβρη για τη θρησκεία, για την πίστη, για τα μηνύματα που εκπέμπει το Θείο Δράμα…
kogas@ebasket.gr
