Φταις κι εσύ

giakoumakis

giakoumakis

kogasΓράφουν όλοι (κι ίσως καλά κάνουν) για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη. Ένα νέο παιδί χάθηκε χωρίς προφανή αιτία κι είναι λογικό από μόνο του το γεγονός να μας σοκάρει. Η συναισθηματική προσέγγιση από την πλευρά του πάντα ΜΟΝΑΔΙΚΑ ευαίσθητου Γιώργου Νικολάου, με καλύπτει απόλυτα, οπότε δεν έχω να γράψω τίποτα περισσότερο.

Περισσότερο ως πατέρας αναζητώ απαντήσεις στο ερώτημα της εποχής: Τί είναι το bullying; Μοντέρνα η ονομασία, παλαιά η δράση. Στο σχολείο, στον στρατό, στις παρέες, παντού υπάρχει ένας αδύναμος κρίκος, ο οποίος γίνεται εύκολο θύμα για πειράγματα, που άλλοτε ξεφεύγουν, άλλοτε προσδίδουν ιχνοστοιχεία χαβαλέ στη συντροφιά.

Σκέφτομαι, θυμωμένος από τον χαμό του Βαγγέλη, αλλά και με υπερπροστατευτική διάθεση για τα δικά μου παιδιά, πως αν κάποιος τολμήσει να τα τρομοκρατήσει, να τα μετατρέψει σε θύματα του bullying, μπορώ εύκολα και χωρίς να ανεβάσω σφυγμούς να τον ταΐσω με τα μέζεα του στεατοπυγικού του υποσυστήματος, που λέει κι ο Ζουράρις, αλλά είναι αυτή η λύση; Πρόδηλα όχι.

Κανείς μας, εκτός των καθαρμάτων, δεν έμεινε ασυγκίνητος από την εξέλιξη του δράματος του Βαγγέλη, αλλά πόσοι από εσάς εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν όποιον έχει διαφορετική σεξουαλική επιλογή ως “άρρωστο” εν έτη 2015; Πόσοι από σας δεν βλέπουν στον μαύρο που πουλά CD όχι τη δυστυχία, αλλά τον κίνδυνο να κολλήσουν έμπολα; Πόσοι από σας δεν μαθαίνουν στα παιδιά τους να μην κάνουν παρέα με κάποιους που είναι… “ιδιαίτεροι“;

Μας αρέσει να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, νιώθουμε να μας σηκώνεται οσάκις λέμε με στόμφο “όταν οι δικοί μας πρόγονοι έφτιαχναν νόμους, οι δικοί σας σκαρφάλωναν στα δέντρα για να κατεβάσουν μπανάνες”, αλλά αν κοιτάξουμε τον καθρέπτη κατάματα, θα διαπιστώσουμε ότι είμαστε βαθιά ρατσιστές ως λαός.

Αν νοικιάσει το διπλανό σπίτι μια δίμετρη Ρωσίδα, που τυχαία θα δούμε να απλώνει τα ρούχα, φορώντας καυτό σορτσάκι, θα πούμε σε όλη την παρέα πόσο τυχεροί είμαστε. Αν, όμως, στη θέση της είναι μία μεσόκοπη, 1μ56, Πακιστανή, θα διαμαρτυρηθούμε γιατί “γεμίσαμε ξένους“.

Αν ο νεαρός γιος του γείτονα κινείται με θηλυπρέπεια, θα βγάλουμε εύκολα το συμπέρασμα πως πρόκειται για προβληματική οικογένεια, που τσακώνονταν εδώ και χρόνια, που πάντα έδειχνε το πού θα πάει. Αν ο ίδιος θηλυπρεπής νέος διαπρέψει σε talent show, θα τον χαιρετήσουμε με πλατύ χαμόγελο στο ασανσέρ. “Φαίνονταν το παιδί ότι είχε ταλέντο“…

Ακόμα και κάποιοι ψευτοπροοδευτικοί (υπάρχουν και πραγματικοί προοδευτικοί) δεν θα χαρούν να δουν την κόρη τους με έναν αράπη (δική τους έκφραση), εκτός κι αν είναι επιπέδου Αντετοκούνμπο, γιατί τότε το χρώμα είναι πράσινο κι όχι μαύρο. Το χρώμα των δολαρίων.

Πόσοι από σας δεν έχουν χλευάσει την παρέλαση των gay, ενώ την ίδια στιγμή παρακολουθούν με θαυμασμό στρατιωτικές παρελάσεις. Οι ίδιοι που στον στρατό έστηναν κώλο (μεταφορικά, γιατί πάνω απ’ όλα… είναι άντρες) για να βρουν βύσμα και να την περάσουν λούφα και παραλλαγή.

Bullying είναι αυτό που βλέπεις στον καθρέπτη, όταν οι φόβοι σου ότι θα βγεις από το κοπάδι, ότι δεν θα είσαι κοινωνικά αποδεκτός (αυτό το γαμημένο “τί θα πει η γειτονιά“), καθοδηγούν τη ζωή σου μαλάκα.

Bullying είναι αυτό που κάνει τη γυναίκα σου να δαγκώνει το μαξιλάρι όταν έχει οργασμό, για να μην σας ακούσουν, αλλά απολαμβάνεις τον οργασμό της Μαιρούλας από τον τέταρτο και λες στην παρέα σου πόσο όμορφα φωνάζει.

Bullying είναι όλα όσα φοβάσαι ότι θα γίνουν τα παιδιά σου και προσπαθείς να φαντασιώνεσαι τον γιο σου με “λειτουργικό εργαλείο, που θα κανονίσει τη μισή περιοχή” και την κόρη σου παρθένα μέχρι τον γάμο της.

Bullying είναι ο μπάτσος που κρύβεις μέσα σου.

Bullying είναι ο μαλάκας που κρύβεις μέσα σου.

Παλιότερα ήταν ο Άλεξ. Σήμερα είναι ο Βαγγέλης. Αύριο κάποιος άλλος. Όσο εσύ δεν αλλάζεις, όσο συνεχίζεις να φοβάσαι καθετί το διαφορετικό, τόσο θα βρίσκεται κάποιος νταής που θα πηγαίνει ένα βήμα πιο μακριά, νομίζοντας πως έτσι θα ξεχωρίσει και θα είναι αποδεκτός στο κοπάδι. Μόνο που αύριο ο Βαγγέλης μπορεί να είναι ο δικός σου γιος. Ναι, μαλάκα, κι ο δικός σου γιος μπορεί να έχει ιδιαιτερότητες κι ας νιώθεις ότι έχεις αξεπέραστα γονίδια.

Πριν δεις, λοιπόν, το παιδί σου θύμα του bullying, σταμάτα να φοβάσαι τον διαφορετικό. Ακόμα κι αν νιώθεις άσχημα επειδή όσο πιο διαφορετικός είναι, τόσο πιο πολύ σου μοιάζει

kogas@ebasket.gr

Περισσότερα σχετικά άρθρα
Περισσότερα από Γιώργος Κογκαλίδης
Περισσότερα σε Κογκαλίδης

Δειτε επισης

Βαγγέλη Λιόλιο, βόλεϊ βλέπεις;

Να βλέπεις το βόλεϊ (γυναικών) και να κλαις. Ολοκληρώθηκε χθες το φάιναλ-4 τού κυπέλλου βό…