Κεντρική Αρθρογράφοι Νικολάου “Λεγόταν Σοφοκλής”

“Λεγόταν Σοφοκλής”

kiourtsis panos

kiourtsis-panos

nikolaouΟ ωχαδερφισμός αποτελεί ίδιον της εποχής μας. Μια ανθρώπινη ιστορία, ένα γεγονός που εξιστόρησε ο Πάνος (Kιουρ), μας άγγιξε. Και δεν άγγιξε μόνο εμάς. Άγγιξε δεκάδες άτομα τα οποία έσπευσαν να επικροτήσουν τα όσα έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Διαδίκτυο.

Γιατί, δεν είναι όλα μπάλα, καλάθια και γκολ. Και δεν είναι όλα ατέρμονες και ανυπόφορες πολιτικές συζητήσεις. Το πρώτο μπασκετικό σάιτ της χώρας θεωρεί υποχρέωσή του να προβάλλει στιγμές ανθρώπων της διπλανής πόρτας, που μας άνοιξαν τα μάτια και μας έβαλαν σε σκέψεις…

Αρκεί να διαβάσει κανείς τη γλαφυρή καταγραφή του “δημοφιλούς” (από χθες) Πάνου:
“Πριν από λίγες μέρες έζησα ένα πολύ ιδιαίτερο βράδυ, το οποίο θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Γυρνώντας από το μάθημά μου και ενώ έβρεχε καταρρακτωδώς, διέκρινα στην άκρη του δρόμου, σε μια πολυσύχναστη οδό του Χαϊδαρίου, έναν ηλικιωμένο, ο οποίος προσπαθούσε να σταματήσει κάποιο αυτοκίνητο για να τον πάρει μαζί του. Στάθηκα λίγα λεπτά παραπέρα και στο τέλος αποφάσισα να τον βοηθήσω.

Ήταν ένας άνδρας γύρω στα 75, καλοντυμένος και πολύ ευγενικός. Μου είπε ότι λεγόταν Σοφοκλής και μου ζήτησε να τον πάω στο σπίτι του, το οποίο, όπως με διαβεβαίωσε, βρισκόταν λίγα μέτρα παραπέρα. Έτσι και έγινε. Αφού ψάχναμε πολύ ώρα για την κατοικία του, καθώς η βροχή δεν μας βοηθούσε, μου είπε ότι το βρήκε, με ευχαρίστησε και αποχώρησε από το αμάξι.

Εγώ όμως δεν έφυγα. Στάθηκα λίγα μέτρα πιο εκεί για να τον δω να μπαίνει. Παρατήρησα πως όλοι οι κάτοικοι της πολυκατοικίας, στην οποία μου είχε πει πως έμενε, είχαν βγει στα μπαλκόνια τους και διαμαρτύρονταν, καθώς σε κάποιους χτύπαγε επίμονα τα κουδούνια. Κατέβηκα από το αυτοκίνητο και τους ρώτησα αν γνωρίζουν το κύριο. Η απάντηση ήταν αρνητική από όλους. Συγκεκριμένα, μου είπαν ότι δεν τον είχαν ξαναδεί στη γειτονιά.

Πήρα μαζί μου πάλι τον κο Σοφοκλή, ο οποίος έδειχνε πολύ μπερδεμένος, αλλά αυτή τη φορά έλεγε πως θα με οδηγούσε στο σωστό σπίτι. Για να μην τα πολυλογώ, γυρίσαμε άλλες δύο πολυκατοικίες ψάχνοντας το σπίτι του επί ματαίω.

Στο τέλος, αποφάσισα να τον πάω στο Αστυνομικό Τμήμα, ώστε να μπορέσουν να τον βοηθήσουν να βρει τον τόπο κατοικίας του. Τελικά, μετά από κάποιες ώρες, όπως έμαθα, ο κος Σοφοκλής, ο οποίος έπασχε από χρόνια άνοια, βρήκε το σπίτι του που βρισκόταν στο Ίλιον!

Δεν θέλω να σταθώ ούτε στην πράξη, αλλά ούτε και στο αποτέλεσμά της. Θέλω να σταθώ στην αδιαφορία όλων αυτών των οδηγών, που περνούσαν μπροστά από αυτόν τον μεγάλο ηλιακά άνθρωπο και αδιαφορούσαν πλήρως. Άνθρωποι όλων των ηλικιών περνούσαν από το δρόμο εκείνο, τον έβλεπαν μέσα στη βροχή χωρίς καμία προστασία και συνέχιζαν τη διαδρομή τους. Όλοι σίγουρα πίστευαν πως κάποιος άλλος θα βρεθεί να τον βοηθήσει. Κανείς δεν σκέφτηκε πως αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να ήταν ο παππούς του, ο πατέρας του, ο αδερφός του; 

Για μένα άνθρωπος σημαίνει αγάπη, έρωτας, αλληλεγγύη και συμπόνοια. Όχι αδιαφορία, χαιρεκακία, μίσος και ζήλεια. Είναι φανερό τελικά πως το μεγαλύτερο πρόβλημα του 21ου αιώνα δεν είναι το οικονομικό, αλλά η έκπτωση που όλοι κάνουμε στις ηθικές αξίες. Και αναρωτιέμαι: Είμαστε τελικά άνθρωποι ή απλώς το νομίζουμε;”

geonikol@hotmail.com

Περισσότερα σχετικά άρθρα
Περισσότερα από Γιώργος Νικολάου
Περισσότερα σε Νικολάου

Δειτε επισης

Το σοκ στη χώρα του Οξύλου

“Αν η οικογένεια δεν έχει οικονομικές δυνατότητες, να σκεφτούν ώριμα και σοβαρά τι ά…