Αν ο Σίσυφος έπαιζε μπάσκετ, ίσως να έκανε… “μεταγραφή” στον Ολυμπιακό. Γιατί στον δεύτερο αγώνα με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη, έμοιαζε να κουβαλά έναν βράχο ως την κορυφή του βουνού και πριν τον… ακουμπήσει στην κορυφή να κατρακυλά πίσω και να πρέπει να ξανακάνει την ίδια διαδρομή. Το πρόβλημα, όμως, δεν ήταν ούτε καρμικό, ούτε κατάρα από τον Άδη.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας θαρρώ ότι προσέγγισε λάθος το παιχνίδι. Με άμυνα πιο soft κι απ’ το… βιτάμ, μπαίνοντας στον ρυθμό της Ρεάλ και επιτρέποντας στους Μαδριλένους να ξεπεράσουν τους 80 πόντους, δεν μπορούσε παρά να γνωρίσει την ήττα. Γιατί, μπορεί στο Λονδίνο να κατάφερε να παίξει καλύτερα από τους Ισπανούς το αγαπημένο τους παιχνίδι, αλλά άλλο τότε, άλλο τώρα.
Βεβαίως, υπάρχουν επιμέρους αριθμητικές προσεγγίσεις (όχι κατ’ ανάγκη λανθασμένες), όπως για παράδειγμα τα χαμηλά ποσοστά στις βολές (ειδικά όταν ο Ολυμπιακός “έκλεινε την ψαλίδα”), ή η παροιμιώδης ευστοχία των γηπεδούχων στο πρώτο μισό (ακόμα και σε σουτ… εκτός μπασκετικής λογικής, από αυτά που δεν θέλει να βλέπει κανένας προπονητής), όμως η αλήθεια είναι μία:
Δεν μπορείς να κερδίσεις αυτή τη Ρεάλ, αν δεν την κατεβάσεις στους 65 με 70 πόντους. Ό,τι παραπάνω δύσκολα καλύπτεται.
Μια Ρεάλ που έχει στις τάξεις της τον πιο φορμαρισμένο ψηλό της Ευρώπης (ο Μίροτιτς μάλλον δεν έχει άλλο θέση στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού), έναν πλέι μέικερ “κομπιούτερ” (Σέρχι Ροντρίγκες), ενώ απόψε είχε κι έναν Μπουρούσαρο χάρμα οφθαλμών.
Ο Ολυμπιακός παίζει πλέον με λίγες (ελάχιστες) πιθανότητες, γνωρίζοντας πως κάθε αναμέτρηση είναι η τελευταία, αν δεν δώσει με νίκη συνέχεια στο όνειρο. Μοιάζει αδύνατο να πετύχει 3/3 επί μιας ομάδας που έχει χάσει όλους κι όλους τρεις αγώνες στη σαιζόν.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να παρατήσει την προσπάθεια. Άλλωστε, μέχρι να βγει να… τραγουδήσει η χοντρή, όλοι έχουν δικαίωμα να πιστεύουν στην ολική επαναφορά. Μαζί τους κι εμείς.
Υ.Γ.1: Ο Μαρντί Κόλινς μπήκε στην εξίσωση. Ίσως να μπορούσε να παίξει και περισσότερο. Όπως ήταν καλύτερος (στο μπροστά γήπεδο) ο Ματ Λοτζέσκι. Ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που ο Ολυμπιακός ήταν πιο αγωνιστικός απ’ ότι στην πρώτη μεταξύ τους συνάντηση.
Υ.Γ.2: Μπορεί να είναι τυχαίο γεγονός, μπορεί να είναι η… ιδέα μου, αλλά μήπως έχει διαφοροποιήσει κατά τι το παιχνίδι του ο Βασίλης Σπανούλης; Μήπως έχει βάλει περισσότερο το τρίποντο κι έχει περιορίσει τις διεισδύσεις;
Όπως και να μπαίνει η μπάλα στο καλάθι καλό είναι, αλλά το ντράιβ είναι το στοιχείο διαφορετικότητας του αρχηγού του Ολυμπιακού…
kogas@ebasket.gr
