Η ζωή έχει πλάκα, που λέει κι ο Σωκράτης Μάλαμας. Κι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς πρέπει να το ένιωσε φέτος όσο ποτέ. Γιατί από τη μια λατρεύτηκε σαν Θεός στο ΟΑΚΑ, γνωρίζοντας μια μοναδική αποθέωση, που όμοια της ίσως να μην έχει ζήσει άλλος “κοινός θνητός” στον χώρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, από την άλλη όμως βίωσε την απόλυτη αποτυχία. Γιατί, αν υπάρχει παράδειγμα αποτυχημένης χρονιάς, είναι αυτό της Φενέρ του Ζοτς.
Οι Τούρκοι θα δουν τα πλέι οφ από τις τηλεοράσεις τους, χωρίς να συμμετέχει κανένα από τα ακριβοπληρωμένα αστέρια τους. Την ίδια στιγμή, οι δύο “αιώνιοι“, οι πρεσβευτές του ελληνικού μπάσκετ, είναι στους οκτώ και θα διεκδικούν την πρόκρισή τους σε ακόμα ένα φάιναλ φορ.
Τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία, αλλά όταν συνολικά το κόστος του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού δεν φτάνει στο κόστος ΜΟΝΟ της Φενέρμπαχτσε, η δυστυχία των παραγόντων που πλήρωσαν για να δημιουργήσουν μια υπερομάδα και πήραν ολίγη από χόρτα, είναι δεδομένη.
Αλίμονο, κανείς δεν μπορεί (μόνο άφρονας θα το επιχειρούσε) να ξηλώσει τα γαλόνια του κατά τεκμήριο κορυφαίου Ευρωπαίου προπονητή, όπως όμως αποθεώνουμε τις συνεχείς κατακτήσεις τροπαίων, όπως αβίαστα τον χαρακτηρίζουμε “γητευτή των τίτλων και των δαχτυλιδιών“, έτσι έχουμε την αντίστοιχη υποχρέωση να αξιολογήσουμε τη φετινή του πορεία. Κι ο βαθμός που παίρνει είναι πολύ κάτω από τη βάση.
Αυτή η ομάδα – καρικατούρα, η οποία όταν κέρδιζε ήταν (για κάποιους) ομάδα με τη σφραγίδα του Ομπράντοβιτς, όχι μόνο δεν προκρίθηκε, αλλά δεν κατάφερε καν να παλέψει. Κι ίσως οι “συνάδελφοι” προσωπολάτρες του “μεγάλου” (κανείς δεν το αμφισβητεί Ζέλικο) έχουν κάτι να μας πουν για τα “τρικ” (τύπου βγάζω καροτσάκι από το γήπεδο παίκτη μου) που δεν έπιασαν.
Εκεί που ο Ζοτς απέτυχε, “πράσινοι” και “κόκκινοι” πέτυχαν. Κι όχι μόνο πέτυχαν, αλλά χάρη σε αυτή τη… Μεγάλη Εβδομάδα του ελληνικού μπάσκετ στην Ευρωλίγκα, αποφύγαμε την… Εβδομάδα των Παθών. Γιατί φανταστείτε να είχε αξία και νόημα ο αγώνας στο ΣΕΦ.
Ακόμα κι αν κανείς δεν βρεθεί στο φάιναλ φορ, η σεζόν είναι και πάλι αρκούντως θετική για το ελληνικό μπάσκετ, που διατηρεί ακέραιες τις ελπίδες για άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα των παρουσιών μας σε φάιναλ φορ. Κι αν μπαίνουμε στα πλέι οφ με μειονέκτημα έδρας, κι αν ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ (όποια πέσει όπου) “τρομάζουν“, είμαστε βέβαιοι ότι κανένα από τα δύο ευρωπαϊκά μεγαθήρια δεν θα ήθελε στον δρόμο του για το Μιλάνο τον Παναθηναϊκό ή τον Ολυμπιακό.
Το ελληνικό ταξίδι στην Ευρώπη συνεχίζεται, χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια που θα είναι το τέλος του. Αντίθετα, τα όνειρα των Τούρκων για μια χρονιά που δεν θα είναι πανομοιότυπη με τις προηγούμενες, πνίγηκαν στον Βόσπορο. Εκεί όπου πετάχτηκαν ένας σκασμός λεφτά, για να φτιαχτεί ένα μπασκετικό έκτρωμα, που ουδόλως διαφέρει από αυτό που πέρυσι έφτιαξε ο Σιμόνε Πιανιτζιάνι.
Υ.Γ.: Η φωτογραφία είναι ενδεικτική. Φανέλες χωρίς ψυχή, όσο ακριβές κι αν είναι, δεν παίζουν από μόνες τους…
kogas@ebasket.gr
