Κεντρική Αρθρογράφοι Κογκαλίδης Ο Λούης και ο Ζοτς (vid)

Ο Λούης και ο Ζοτς (vid)

obradovic alafiasmenos

obradovic-alafiasmenos

kogasΟ Γάλλος ποιητής, συγγραφέας και φιλόσοφος, Πωλ Βαλερύ, υποστήριξε πως “η ιστορία είναι το πιο επικίνδυνο απ’ όλα τα προϊόντα του ανθρώπινου μυαλού. Διεγείρει όνειρα, δηλητηριάζει έθνη, γεννά στην ψυχή τους στρεβλές μνήμες, γιγαντώνει -μέχρις υπερβολής- τις αντιδράσεις τους, ανοίγει παλιές πληγές, τα στερεί από το πνεύμα της ειρήνης και τα μπολιάζει με μεγαλομανία και μανία καταδιώξεως”.

Ως εκ τούτου η προσέγγιση της ιστορίας είναι πάντα επικίνδυνο σπορ. Σε βαθμό που ο μπαρμπά Γιάννης Σκαρίμπας, στο βιβλίο του “το 1821 και η αλήθεια” δεν δίστασε να γράψει “ούτε η πανούκλα, ούτε η αραποβλογιά κάμανε τόσο κακό στην ανθρωπότητα, όσο οι ιστορικοί και η Ιστορία…“.

Ο αγώνας της Φενέρμπαχτσε με την Αρμάνι Μιλάνο πέρασε στην ιστορία, όχι ως η ταφόπλακα των “ακριβώνονείρων της τουρκικής ομάδας, αλλά ως το συναπάντημα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς με τον Χουάν Κάρλος Αρτεάγκα, που ξύπνησε μνήμες του 2009. Βοήθησε και η παραφιλολογία που αναπτύχθηκε εξαιτίας της απόλυτα άστοχης συνέντευξης του Ισπανού ρέφερι, με αποτέλεσμα να πέσει σκιά στα απόλυτα εύστοχα (σωστά) σφυρίγματά του.

Αλλά ας ξεφύγουμε λίγο από το μπασκετικό κομμάτι, έτσι κι αλλιώς το παρών σχόλιο έχει λίγο μπάσκετ και πολλή (μυθ)ιστορία. Σαν σήμερα, στις 29 Μαρτίου 1986 (κι αυτό είναι… μισή αλήθεια, αφού σύμφωνα με το νέο ημερολόγιο η ημερομηνία ήταν 10 Απριλίου) ο Σπύρος Λούης κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στον μαραθώνιο. Έτρεξαν 17 αθλητές, όλοι γνωρίζουν τον Ολυμπιονίκη, που όμως λίγοι γνώριζαν αν όντως ήταν αυτός που άξιζε τη νίκη.

Στους προκριματικούς του 1896, ο Χαρίλαος Βασιλάκος ήρθε πρώτος στον μαραθώνιο. Ο Σπύρος Λούης ήταν εκτός, αλλά -ένεκα της γνωριμίας του με τον ταγματάρχη Γεώργιο Παπαδιαμαντόπουλο– μπήκε από το “παράθυρο” κι εντέλει πρώτευσε, παρότι κανένας δεν είδε τον Λούη να προσπερνά αθλητές, καθώς από την αρχή ήταν στο τελευταίο γκρουπ των συμμετεχόντων.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι έκανε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής πάνω σε κάρο, εκλεκτός γαρ του παλατιού, γι’ αυτό και βελτίωσε εξωπραγματικά τον χρόνο του κατά 20 λεπτά, σε σχέση με τους προκριματικούς αγώνες. Κι ο μύθος ενισχύθηκε από το γεγονός ότι δεν είχε τρέξει πουθενά νωρίτερα, ούτε πήρε πάλι μέρος σε αγώνες, σε αντίθεση με τον δεύτερο Ολυμπιονίκη Βασιλάκο, που ήταν συστηματικός αθλητής πριν και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η ιστορία έγραψε, όμως, ότι ο Σπύρος Λούης ήταν Ολυμπιονίκης, ελάχιστοι γνωρίζουν τον Χαρίλαο Βασιλάκο. Η ιστορία είναι μια πολύ περίεργη υπόθεση. Άλλωστε ο Μαραθώνιος είναι άθλημα προς τιμήν του… Άγνωστου Αθηναίου οπλίτη, ο οποίος έτρεξε να αναγγείλει τη νίκη, που ποτέ δεν αποδείχθηκε ιστορικά ότι ήταν ο Φειδιππίδης, αλλά… έτσι μάθαμε.

Ο Ζοτς ξέρει να γράφει ΑΥΤΟΣ τις σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας (του). Δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι εσκεμμένα προκάλεσε τον χαμό, δεδομένο όμως είναι ότι όλη η μπασκετική Ευρώπη μιλά για τον καβγά που με επιτυχία διεξήγαγε, όχι για τον αγώνα στον οποίο η πλούσια “ομάδα του(δεν τη λες) απέτυχε πλήρως.

Ο Ομπράντοβιτς μετατόπισε το κέντρο βάρους, άλλαξε την ατζέντα και το έκανε με πειστικό τρόπο. Δείχνοντας σε όλους ότι το να είσαι κορυφαίος προπονητής δεν μετριέται μόνο με τα αποτελέσματα, αλλά και με τον τρόπο που εσύ θα επιλέξεις να χάσεις.

Αν την ίδια συμπεριφορά είχε ο Γιώργος Μπαρτζώκας (για παράδειγμα) τώρα θα συζητούσαμε για το αν η στάση του αποτέλεσε προσβολή για τη χώρα μας στην Ευρώπη, ενδεχομένως θα υπήρχε επερώτηση στη Βουλή πριν την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, αφήστε που θα γίνονταν λόγος και για το αν η ζώνη είχε περαστεί σωστά απ’ όλα τα θυλάκια.

Είπαμε, όμως: Ο Ζοτς ξέρει. Και να κερδίζει, αλλά και να χάνει, με τον τρόπο του…

kogas@ebasket.gr

Περισσότερα σχετικά άρθρα
Περισσότερα από Γιώργος Κογκαλίδης
Περισσότερα σε Κογκαλίδης

Δειτε επισης

Βαγγέλη Λιόλιο, βόλεϊ βλέπεις;

Να βλέπεις το βόλεϊ (γυναικών) και να κλαις. Ολοκληρώθηκε χθες το φάιναλ-4 τού κυπέλλου βό…